ज्याच्या काळजाची ओढ भिडे तुझ्या काळजाला गुरू तो थोर त्याला न वयाचा किनारा सुदाम्याचा दास हरी, साऱ्या विश्वाचा विधाता तोलू कुठं रे मी तुज, गुरू मैत्रीत पाहता अंधारते जेव्हा जग,सोबती...

अरे आंधळ्या या डोळ्यांनी स्वप्न ते कधी पाहिलच नाही राजांचा जय जयकार केला पण माझ्यातला शिवबा बाहेर कधी आलाच नाही अरे लुटली रे अब्रु,फोडली रे घरे दगडाच्या या काळजाला, पाझर...

जे मिळा‌लय ते घेत जावे आपल्यातले थोडे, इतरांनाही देत जावे हसू ओठातले हळूच येत रहावे समोरच्याचे दुःख थोडे आपल्याही ह्रदयी पेलवावे जे मिळवलयं त्याचा गर्व नाही पण आनंद लुटत जावे...