பெண்களின் வேதனை குரள்
நேற்று இருண்ட காலை வேளையில் அக்கம்பக்கத்தில் இருந்து அழும் பெண்களின் குரல் கேட்டது.
குடும்ப வன்முறையால் துன்புறுத்தப்பட்ட ஒரு இல்லத்தரசியின் வேதனையின் குரல் அது.
அல்லது மகனாலும் மருமகளாலும் புறக்கணிக்கப்பட்ட தாயின் இதயம் புண்பட்ட குரலா?
அல்லது ஒரு மகளின் எதிர்பார்க்கப்படும் அபிலாஷைகள் மற்றும் அபிலாஷைகளை அடக்கியதன் மூலம் உணர்வுகளின் தொனி பாதிக்கப்பட்டதா?
நான் ஒரு உணர்வற்ற ஊமைப் பார்வையாளனாக மாறினேன், சமூகத்தின் வரம்புகளுக்குள் பிணைக்கப்பட்ட பெண்ணின் முரண்பாட்டைப் பார்த்துக் கொண்டே இருந்தேன்.
நல்ல நெறிமுறைகள்
, உணர்திறன், நல்லெண்ணம், ஒத்துழைப்பு, எல்லாமே பேச்சுக்கு மட்டுப்படுத்தப்பட்ட வார்த்தைகளாக எனக்குத் தோன்றியது,
நான் இதையெல்லாம் பார்த்துக்கொண்டே இருந்தேன், என் இருப்பு பற்றிய அலட்சிய உணர்வால் விரக்தியடைந்தேன், உதவியற்றவனாக இருந்தேன்.
